Page 16 -
P. 16
PERFORMANCE
IMPROVEMENT 15
PLAN@WORK
ดร.สุพจน์ นาคสวัสดิ์
ตั้งแต่ปี 1954 ถึงปัจจุบัน ก็ร่วม ๆ เกือบ 70 ปีแล้ว เรื่องการบริหาร
ผลงานก็ยังเป็นคาถามสาหรับทุกองค์กรว่าจะทาอย่างไร จะหาเคร่องมือ
�
�
ื
�
บริหารผลงานแบบไหน ชนิดไหน ที่จะท�าให้พนักงานมีผลงานแบบสุดยอด
อย่างท่บริษัทต้องการ แต่สุดท้ายการบริหารผลงานของพนักงานในปัจจุบัน
ี
ก็ยังไม่ดี ยังมีปัญหาเหมือนเดิม เช่น
y ผลงานของพนักงานไม่สัมพันธ์กับวัตถุประสงค์หรือเป้าหมาย
ขององค์กร
y เป้ำหมำยไม่สอดคล้องกัน/เป็นไซโล (หน่วยงำนใคร
หน่วยงำนมัน)
ี
y พนักงานรู้สึกว่าเป็นเคร่องมือเชิงลบท่ “ให้คุณ ให้โทษ” มากกว่า
ื
เป็นเครื่องมือของการ “พัฒนา” ตัวเองและผลงานขององค์กร
ิ
้
�
ั
ั
y ใหความสาคญกบ “การประเมน” มากกวา “การบรหาร” ผลงาน
ิ
่
y เน้นหลักการหรือทฤษฎีมากเกินไป
y เน้นเคร่องมือมากกว่ากระบวนการ/วัฒนธรรมการบริหารผลงาน
ื
y การน�าผลการประเมินไปผูกกับการให้รางวัล (โบนัส/เงินเดือน)
ท�าให้พนักงานตั้งเป้าหมายง่าย
y ผู้จัดการไม่สามารถโค้ชชิ่งหรือสร้างแรงบันดาลใจให้ทีมงาน
y การตั้งเป้าหมายไม่ท้าทาย
ปัญหาในปัจจุบันเก่ยวกับผลการทางานของพนักงานมีมากมาย
ี
�
�
จนทาให้หลาย ๆ องค์กรยอมแพ้ หันกลับไปใช้เคร่องมือแบบเดิม ๆ และ
ื
รับสภาพท่เป็นอยู่ ส่วนหน่งก็เพราะเรายังให้ความสาคัญกับ “เคร่องมือ”
ึ
ื
ี
�
และการ “ประเมิน” มากเกินไป จนลืมนึกถึงส่งท่เราต้องการจริง ๆ ว่าต้องการ
ี
ิ
อะไรกันแน่
