Page 18 -
P. 18
ธ�ำรงศักด์ คงคำสวัสด ์ ิ 17
ิ
่
่
่
ื
่
้
ั
ึ
ื
3. เมอฝำยใดฝำยหนงลำออกหรอพนสภำพพนกงำนไปแล้ว
ก็จบควำมเป็นหัวหน้ำกับลูกน้องทันท แต่ความเป็นพ่ เป็นนอง
้
ี
ี
เป็นเพ่อนจะมีต่อไปได้ถ้าท้งสองฝ่ายมีใจ (Heart) ให้กันในตอน
ื
ั
ที่ท�างานร่วมกัน
4. ลูกน้องท่ไม่ประจบประแจงป้อยอหัวหน้ำด้วยค�ำหวำน
ี
ไม่ได้แปลว่ำลูกน้องคนน้นท�ำงำนไม่ด ไม่ควรประเมินผลงาน
ี
ั
และตัดสินลูกน้องจากบุคลิกภาพ หน้าตา หรือการประจบ
ประแจง
5. ลูกน้องมักแอบนินทำหัวหน้ำอยู่เสมอเพราะเมาท์อะไรก ็
ไม่มันเท่าเมาท์หัวหน้า หัวหน้าจึงควรระวังพฤติกรรมคาพูด
�
ี
คาจาท่แสดงออกกับลูกน้องอยู่เสมอ เพราะลูกน้องชอบเมาท์
�
ี
พฤติกรรมท่มีปัญหาของหัวหน้ามากกว่าการเมาท์พฤติกรรมท ่ ี
ไม่มีปัญหา
6. ลูกน้องอยำกให้หัวหน้ำเห็นว่ำตัวเองก็เป็นคนส�ำคัญ
คนหนึ่งเหมือนกัน
7. ลูกน้องต้องกำรค�ำชมเชยจำกหัวหน้ำเมื่อท�ำงำนได้ดี และ
�
ื
ต้องการกาลังใจหรือคาพูดดี ๆ จากหัวหน้าเม่อเจอปัญหา
�
หนัก ๆ
ี
8. หัวหน้ำท่ลูกน้องช่นชม เคำรพรัก ศรัทธำ มักไม่ใช่หัวหน้ำ
ื
ี
ท่ท�ำงำนเก่ง ฉลำดเพียงอย่ำงเดียว แต่ต้องเป็นหัวหน้ำ
�
ท่มีทัศนคติด ควบคุมอารมณ์ได้ดี มีภาวะผู้นา และมีทักษะ
ี
ี
ในการบริหารคนเป็นหลัก
ื
9. ลูกน้องมักคิดว่ำตัวเองท�ำงำนหนัก เหน่อย ทุ่มเทเต็มท ี ่
ี
�
แล้ว แต่ทาไมหัวหน้ากลับเห็นความทุ่มเทเหล่าน้น้อยกว่าท ่ ี
เขาคิด
