Page 18 -
P. 18
ธ�ำรงศักดิ์ คงคำสวัสดิ์ 17
ผมก็ยังคงยืนยันเหมือนเดิมว่ำบริษัทยังจ�ำเป็นจะต้องประเมิน
ค่ำงำนใหม่ด้วยเหตุผลดังนี้
1. การแบ่งระดับชั้นหรือต�าแหน่งต่าง ๆ ของบริษัทที่ยังไม่เคย
ประเมินค่างานมาก่อนนั้น มักจะเป็นการก�าหนดระดับชั้นและ
ต�าแหน่งมาจาก “ควำมรู้สึก” ของผู้บริหารมาแต่ดั้งเดิม โดย
ไม่เคยมีวิธีการประเมินค่างานที่เป็นมาตรฐาน ท�าให้ไม่สามารถ
อธิบายข้อข้องใจให้กับพนักงานได้ เช่น ต�าแหน่งวิศวกรอาวุโส
กับ Senior Programmer อะไรส�าคัญกว่ากัน หรือต�าแหน่ง
หัวหน้าแผนกกับผู้จัดการแผนก ต�าแหน่งไหนใหญ่หรือเล็กกว่า
กัน แล้วเราควรจะมีกรอบการจ่ายในต�าแหน่งต่าง ๆ เหล่านี้
อย่างไร เป็นต้น
ซึ่งถ้าต่างฝ่ายต่างใช้ความรู้สึกเช่นนี้แล้ว ก็จะถกเถียงกัน
ไม่รู้จบ ถ้าไม่มีการประเมินค่างานอย่างเป็นมาตรฐานแล้ว ใคร
จะมาตอบได้ล่ะครับว่าต�าแหน่งงานไหนส�าคัญกว่าต�าแหน่งงาน
ไหนและควรจ่ายอย่างไร
จะให้ MD/CEO มาบอกด้วยความรู้สึกเพียงคนเดียวก็คงจะ
ไม่ใช่ค�าตอบที่ถูกต้องหรอกจริงไหมครับ?
2. จากเหตุผลที่ผมอธิบายไปในข้อ 1 จึงจ�าเป็นต้องมีการประเมิน
ค่างานโดยใช้หลัก Point Rating หรือการประเมินค่างานโดย
การพิจารณาปัจจัยและให้คะแนนในแต่ละต�าแหน่งตาม
ความส�าคัญที่ชัดเจน โดยมีคณะกรรมการประเมินค่างานเป็น
ผู้ประเมิน
