Page 16 -
P. 16
ดร.อาภรณ์ ภู่วิทยพันธ์ุ 15
หรือจะลาออก” ประกอบกับเป็นจังหวะที่บริษัทที่ตั้งใจว่าอยาก
ท�างานด้วยรับเข้าท�างาน
ช่วงนั้นความคิดก�าลังสับสนว่า ถ้าลาออกไปนั่นคือเราก�าลัง
หนีค่ะ ถามตนเองว่า “เราจะหนีเหรอ ถ้าหนีก็ต้องหนีแบบนี้
ตลอดไป” พอได้สติก็เริ่มเปลี่ยนความคิดค่ะ พูดกับตนเองว่า
“อาภรณ์ เธอยังไม่สู้ให้เต็มที่เลย ลองสู้กับงานที่ปรึกษาก่อนดีไหม
ถ้าท�าไม่ได้ค่อยว่ากัน” เมื่อความคิดเปลี่ยน เราก็ไม่ต้องมาหมกมุ่น
อยู่กับความคิดที่ว่า “จะออกดี หรือจะอยู่ดี”
หลังจำกที่พอคิดได้แล้ว ผู้เขียนเริ่มค้นหำข้อมูลเกี่ยวกับ
ฟังก์ชันงำนต่ำง ๆ และศึกษำข้อมูลนั้นอย่ำงจริงจัง และถ้ำมีอะไรที่
สงสัยจะสอบถำมหัวหน้ำทันที และจำกจุดนี้เองท�ำให้เริ่มคิดที่จะ
ศึกษำต่อปริญญำโทค่ะ คณะที่อยำกเรียนคือจิตวิทยำอุตสำหกรรม
เพรำะคิดว่ำศำสตร์นี้จะท�ำให้เรำเข้ำใจควำมรู้สึก ควำมต้องกำร
ของคนมำกขึ้น เพื่อน�ำไปปรับใช้กับกำรช่วยแก้ไขปัญหำและให้
ค�ำปรึกษำแก่ผู้อื่นค่ะ
